ήταν καλοκαίρι κι ο ουρανός έλαμπε·κάτω μας,χάος.

η πόλη γέμιζε άνθη που θύμιζαν εκείνο το καλοκαίρι.
εσύ με είχες φιλήσει πρώτη φορά σε μια κρυφή γωνιά του λαιμού..

μα δεν πήγα ποτέ ξανά εκεί.
όλα σε θύμιζαν.

αγάπα με,κι ας πονέσω.

μην φοβάσαι-μην διστάζεις.
άγγιξέ με.
στο είχα πει και τότε:
"όσο είμαι εγώ εδώ,θα σε προσέχω."

θυμάσαι εκείνες τις μέρες;
τα φώτα της πλατείας αντικατοπτρίζονταν
στα μάτια σου κι εγώ
σου τραγουδούσα
"You're my world,the shelter from the rain."

α.π. -vii

διαβάζοντας τις ιστορίες μιας αγάπης δίχως τέλους κι αρχής· ατέρμονης.

μα, δεν μου θυμίζει τη δική μας,
όχι, όχι.

πίσω απ'τα τούνελ της ψυχής,σκοτάδι.

θυμάσαι πώς ήταν η ζωή πριν λίγους μήνες;
α,όχι πολύ διαφορετική· απλώς είχα εσένα.

γιατί είσαι μικρός,ποτέ δεν θα καταλάβεις.

είναι αυτό που πάντα πάντα ξέρω πώς να κρύβω τις σκέψεις πριν γίνουν συλλαβές.
έτσι θα σ'έχω πάντα κοντά μου, δεν σε χάσω ποτέ.
θα τα κρύβω όλα μέσα-στην αιώνια σπηλιά της ψυχής.
μα, αν σε χάσω, μην τρέξεις, μην μου κρυφτείς.

ξέρεις κάτι;
σ'αγαπώ.