Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012

υπάρχω[;]

Tumblr_m79vn9syok1rn1r59o1_500_large
Έχωσα τα δάχτυλά μου μες τη σάρκα σου. ένιωσα τις πτυχώσεις της επιδερμίδας σου-μια παραίσθηση όλα.
Εσύ δεν είχες πτυχώσεις. Και η ψυχή σου ήταν αψεγάδιαστη.
Πώς καταλήξαμε έτσι;
Αγοράσαμε πλαστούς φόβους για να ζήσουμε μια ζωή δανεική. Αφεθήκαμε στον ουτοπικό μας παράδεισο
δίχως να ξυπνήσουμε από την κόλαση που ζούσαμε.
Αλλάξαμε· αγαπήσαμε με λάθος κριτήρια απαιτήσεις.
Τι εγωιστικά όντα που είμαστε. Παραγγέλνουμε τον έρωτα και περιμένουμε να έρθει και η ευτυχία μετά.
Κι όταν δεν έρχεται, κατηγορούμε τις συνθήκες.


                                                                




 δεν έχει δάκρυα πια.
κλαίνε όσοι στο βάθος ακόμη ελπίζουν

4 σχόλια:

  1. Τέλειο! Όπως πάντα! Και πιο ιδιαίτερο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. πολυ σοφα λογια νομιζω..
    οντως, κλαινε οσοι μεσα τους ακομη ελπιζουν.. ή τουλαζιστον ενα κομματι τους θελει να γυρισει στα παλια και δεν ξερει αν μπορει..
    δεν φταινε ομως οι συνθηκες.. εμεις φταιμε που κανουμε τις συνθηκες ακαταλληλες...
    καλο βραδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή