"αύριο" λες, και μέσα σ' αυτήν τη μικρή αναβολή παραμονεύει ολόκληρο το πελώριο ποτέ. |
κι έπρεπε να πεθάνω για να καταλάβω
πως δεν άξιζε να ζω για σένα.
πως δεν άξιζε να ζω για σένα.
"αύριο" λες, και μέσα σ' αυτήν τη μικρή αναβολή παραμονεύει ολόκληρο το πελώριο ποτέ. |
ένας χρόνος,λοιπόν. κι είσαι τόσο μακριά. το σώμα-γέφυρα που ενώνει. εσύ-ψέμα που χωρίζει. |
μα είσαι κάπου εκεί,έτσι; δεν θα χαθούμε. θα λάμψεις απόψε για μένα. και θα σε βλέπω κάθε βράδυ. |