είδες τις πτυχώσεις των ματιών υγρές κι απόρησες. δεν κατάλαβες. |
όμως είναι κι αυτό, ξέρεις,
είδες τις πτυχώσεις των ματιών υγρές κι απόρησες. δεν κατάλαβες. |
ξέρεις, μερικές φορές θυμάμαι πως μ' αγαπούσες κι εσύ κι όλα φαίνονταν διαφορετικά_ |
και φύλαγα τα φύλλα των δέντρων που άγγιξες, για να σ' έχω πιο κοντά μου τις κρύες μέρες του χειμώνα. |
-θα ταξιδέψουμε.. -μέχρι το τέλος του κόσμου; -ρε,για μας δεν τελειώνει ο κόσμος! αρκεί να είσαι μαζί μου. |