"ακουστά σ'έχουν τα κύμματα,
πώς χαϊδεύεις, πώς φιλάς.."
Έχωσα τα δάχτυλά μου μες τη σάρκα σου. ένιωσα τις πτυχώσεις της
επιδερμίδας σου-μια παραίσθηση όλα. Εσύ δεν είχες πτυχώσεις. Και η ψυχή σου ήταν αψεγάδιαστη. Πώς καταλήξαμε έτσι; Αγοράσαμε πλαστούς φόβους για να ζήσουμε μια ζωή δανεική. Αφεθήκαμε στον ουτοπικό μας παράδεισο δίχως να ξυπνήσουμε από την κόλαση που ζούσαμε. Αλλάξαμε· αγαπήσαμε με λάθος Τι εγωιστικά όντα που είμαστε. Παραγγέλνουμε τον έρωτα και περιμένουμε να έρθει και η ευτυχία μετά. Κι όταν δεν έρχεται, κατηγορούμε τις συνθήκες. |
ξέρεις, ήλπιζα ακόμη ότι για σήμερα, η ευχή σου θα ήμουν εγώ. χαχ, μα τι ανόητο ον που είμαι. ξέχασα ότι έχεις πάψει να μ'αγαπάς. |
it's not your fault. we're already dead. |
έτσι σ' ονειρεύομαι μα, ύστερα από μερικές ανάσες, ξυπνάω. χάος, χάος δίχως λογική. |
γλείψε τις πληγές που άφησες. ίσως έτσι νιώσεις τον πόνο που μου προκάλεσες. |
It was different when you were here. I was me and life was real. |
ας μη μιλάμε για λίγο. ας αφήσουμε τις σιωπές να μιλάνε για μας. έτσι, να 'χουμε να τις μετράμε.. μία,δύο,τρεις..οι σιωπές μας. |
είδες τις πτυχώσεις των ματιών υγρές κι απόρησες. δεν κατάλαβες. |
ξέρεις, μερικές φορές θυμάμαι πως μ' αγαπούσες κι εσύ κι όλα φαίνονταν διαφορετικά_ |
και φύλαγα τα φύλλα των δέντρων που άγγιξες, για να σ' έχω πιο κοντά μου τις κρύες μέρες του χειμώνα. |
-θα ταξιδέψουμε.. -μέχρι το τέλος του κόσμου; -ρε,για μας δεν τελειώνει ο κόσμος! αρκεί να είσαι μαζί μου. |
η πόλη γέμιζε άνθη που θύμιζαν εκείνο το καλοκαίρι. εσύ με είχες φιλήσει πρώτη φορά σε μια κρυφή γωνιά του λαιμού.. |
μην φοβάσαι-μην διστάζεις. άγγιξέ με. στο είχα πει και τότε: "όσο είμαι εγώ εδώ,θα σε προσέχω." |
διαβάζοντας τις ιστορίες μιας αγάπης δίχως τέλους κι αρχής· ατέρμονης. |
θυμάσαι πώς ήταν η ζωή πριν λίγους μήνες; α,όχι πολύ διαφορετική· απλώς είχα εσένα. |
είναι αυτό που πάντα πάντα ξέρω πώς να κρύβω τις σκέψεις πριν γίνουν συλλαβές. έτσι θα σ'έχω πάντα κοντά μου, δεν σε χάσω ποτέ. θα τα κρύβω όλα μέσα-στην αιώνια σπηλιά της ψυχής. μα, αν σε χάσω, μην τρέξεις, μην μου κρυφτείς. |
και ψάχνω την έξοδο, να ξεφύγω από όλους, από όλα. ίσως είναι καλύτερα στο τέλος του διαδρόμου. ναι, όταν φτάσω, θα είναι όλα εντάξει. |
και σήμερα, σαν να μην το 'ξερα ένιωσα τα δάκρυα να βρέχουν το πρόσωπό μου. σήμερα θα ήταν τα γενέθλιά σου. κάνετε γιορτή στον παράδεισο, γλυκέ μου; |
μου λείπεις ακόμα. κι ας πέρασε ένας μήνας.. |
μπήκε Αύγουστος καρδιά μου. τα παιδιά παίζουν έξω· γελούν. η χαρά της ζωής στα βλέμματά τους. |
"αύριο" λες, και μέσα σ' αυτήν τη μικρή αναβολή παραμονεύει ολόκληρο το πελώριο ποτέ. |
ένας χρόνος,λοιπόν. κι είσαι τόσο μακριά. το σώμα-γέφυρα που ενώνει. εσύ-ψέμα που χωρίζει. |
μα είσαι κάπου εκεί,έτσι; δεν θα χαθούμε. θα λάμψεις απόψε για μένα. και θα σε βλέπω κάθε βράδυ. |
κι εγώ θα 'μαι εδώ όσο εσύ περνάς τις φάσεις σου και θα περιμένω ν' αλλάξεις. ακόμη κι αν εσύ δεν με περίμενες ποτέ. |
Oh sometimes the blues is just a passing bird and why can't that always be tossing aside from your birches crown Just enough dark to see how you're the light over me |
ακροβατώντας σε ζωή και θάνατο.
ζωντανός νεκρός.
πάρε ανάσα για μένα. σ' αγαπώ. |
είναι που μου λείπεις ακόμα. και δεν ξέρω πού είσαι. και γιατί δεν μιλάς πια όπως και φοβάμαι μήπως τελείωσαν όλα. |